โคะจิกิ 『古事記』
หนังสือบันทึกเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ที่เก่าแก่ที่สุดของญี่ปุ่น รวบรวมขึ้นโดยพระราชดำริของ จักรพรรดิเท็นมุ (天武天皇) โดยรวบรวมตำนานเทพต่างๆ รวมทั้งการกำเนิดราชวงศ์ จึงโปรดเกล้าให้นักเล่านิทานชื่อ ฮิเอะดะโนะอะเระ (稗田阿礼) ท่องจำเรื่องราวต่างๆ ต่อมาในสมัยจักรพรรดิเก็นเม (元明天皇) จึงโปรดเกล้าให้โอะโนะยะซึมะโระ (太安万侶) เป็นผู้บันทึกเรื่องราวเหล่านั้นให้เป็นลายลักษณ์อักษร และแล้วเสร็จในปี ค.ศ. 712
ลักษณะภาษาในตำนานเทพโคะจิกิ
ใช้อักษรจีน (คันจิ) เขียนทั้งเล่ม โดยใช้เสียงอ่านทั้งแบบจีนและญี่ปุ่น ใช้ไวยากรณ์ตามแบบญี่ปุ่น เป็นการเขียนร้อยแก้ว มีลักษณะคล้ายเรื่องเล่าหรือนิทานที่แบ่งออกเป็นตอนๆ บางครั้งไม่ได้เรียงลำดับเวลาโคะจิกิ 『古事記』 เขียนขึ้นด้วยวัตถุประสงค์แอบแฝง ทางการเมือง
โคะจิกิ『古事記』เป็นการเขียนขึ้นด้วยวัตถุประสงค์ทางการเมืองแอบแฝงเพื่อให้คนในชาติมีประวัติศาสตร์เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เพื่อให้เกิดเอกภาพ สามัคคี เป็นการบอกว่าจักรพรรดินั้นสืบเชื้อสายมาจากเทพเจ้า เพื่อให้ประชาชนเกิดความศรัทธาเลื่อมใส ยอมอยู่ใต้การปกครองของจักรพรรดิ
ตำนานเทพโคะจิกิ
ที่มา: อ.วนัสนันทน์ สุกทน วิชาวิวัฒนาการวรรณคดีญี่ปุ่น สาขาภาษาญี่ปุ่นและการสื่อสาร คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี
ความหมาย : ไม้เท้า